Rarotonga dag 5

Zaterdag 30 november/zondag 1 december 2013
Dag 5 Roratonga

Vandaag voorlopig ons laatste ontbijtje in korte broek, op blote voeten en met vers tropisch fruit. We kletsen met andere gasten en gaan zo rustig aan onze spullen in de koffers pakken. Het is passen, meten en goed verdelen, want we weten dat we te zwaar beladen zijn. De rest van de dag relaxen we een beetje rond onze 'villa' en Pien speelt lekker rond.
We willen vanmiddag nog zwemmen in het zwembad van het park. De eigenaren hebben zich bedacht dat ze vandaag de betonrand rondom het zwembad willen schilderen. Na het ontbijt zijn ze eraan begonnen. Ze beloven dat we vanmiddag nog kunnen zwemmen, want in deze hitte droogt de verf snel. De eigenaren zijn Nieuw Zeelanders, dus we verwachten inderdaad vanmiddag te kunnen zwemmen. Er zal toch wel iets meer tempo in hun werk zitten dan in de lokale bevolking?
In de loop van de middag nemen we meerdere keren een kijkje bij het bad, maar opschieten doet het niet. Jackie is geneigd om zelf de kwast en roller ter hand te nemen. Wij denken dat deze klus in een uurtje of 3 makkelijk klaar had kunnen zijn. Uiteindelijk mogen we om 16:00 uur in het zwembad, we moeten dan wel netjes aan de voorkant het bad in. Ze zijn namelijk 3/4 klaar.
We zwemmen ongeveer 3 kwartier en in die tijd rolt de eigenaar ongeveer 1/2 vierkante meter. En nee......ik overdrijf nu echt niet!
Na het zwemmen pakken we nog een lekkere cocktail en daarna letterlijk een frisse douche. De zonneboiler is snel leeg, dus het is snel douchen of koud douchen.
Pien krijgt alvast eten en dan lopen we naar de buren 'Cocoput' om een hamburger te eten. Het restaurant blijkt gesloten te zijn, maar ze zijn wel open voor de discoavond. Disco hebben we vandaag al genoeg gehad. De buurjongens en meisjes ( ongeveer 10) hebben de hele dag, echt de hele dag op de veranda voor de tv gezeten en muziek gekeken en geluisterd.

Dan lopen we voor ons hapje en drankje de andere kant op. We moeten toch nog even iets eten voor we vertrekken. We kiezen voor Spa Resort Rarotonga. Een sjieke tent.
We zoeken een mooi plekje op het terras boven het strand met uitzicht op zee. Als we er zitten komen onze Amerikaanse vrienden ook binnen. Ze mogen niet buiten zitten omdat er maar twee obers zijn!? Uiteindelijk komen ze nadat ze besteld hebben gewoon bij ons zitten. De ober is absoluut niet blij. Wij ook niet want we hebben de hele vakantie niet zo slecht gegeten. Bah.....!
Maar al met al....

RAROTONGA: simpel en ongecompliceerd. Twee bussen, één keer per uur, één clockwise en één anti clockwise, één tv zender, één vliegtuig per week per bestemming, genoeg werk voor iedereen die wil werken, één weg buitenring 50 km/u en 100 meter het binnenland in één binnenring 30 km/u, lagere school, middelbare school, één keer per jaar internationale peddelwedstrijden, de meest prachtige bloemen en heel veel aardige lieve bewoners die het oprecht fijn vinden dat je er bent.

Rarotonga Kei te aroha au ik a koe!

Om 21:20 uur is de bus er om ons naar het vliegveld te brengen. Het is hier allemaal klein en overzichtelijk. Slechts twee gates voor vertrek en één wachtruimte. We hebben speciale stoelen achter een wand gekregen. Ze kunnen daar een basket ophangen waar Pien in kan slapen.
Net na 24:00 uur stijgen we op met een klein vliegtuig met 230 passagiers. Een vlucht van 8,5 uur. Na het opstijgen hangt een steward de basket op. Pien valt al snel in slaap en we leggen haar erin. De basket is iets kleiner dan die in het vorige vliegtuig, maar Pien past er helemaal niet meer in. Maar goed dat ze met opgetrokken benen effe billen omhoog slaapt. Ze snurkt lekker door tot 1,5 uur voor de landing. Daardoor komen wij ook behoorlijk uitgerust aan.
De douane en de koffers gaat heel snel. Dan nemen we met een kus en een knuffel afscheid van onze Amerikaanse vrienden.

We will contact ower friends from San Diego. Thanx for the best Thanxgiving we ever had! ;-)
Bye bye, Wendy, Laurie, Chris, Bobby, Chrissy, Carmen, Terressa, Kathy, Katy, Jeannie. From Hawaï: Kai, Sam, Hardy, Joe and ?.

We zoeken onze weg naar buiten. Dan blijkt dat het hier net zo warm is als op Rarotonga. Daar staan we dan met onze bergschoenen en lange broek. Binnen enkele minuten weten we weer waarom wij nooit in Amerika (steden) op vakantie zullen gaan. Het is een drukte van jewelste. Er is overal getoeterd en iedereen heeft haast. De shuttlebus naar het hotel is er gelukkig snel. De chauffeur rijdt zo slecht dat zelfs Jackie er misselijk van wordt. We denken dat Frans Bauer ieder moment uit het bagagerek komt springen en ons verteld dat we in bananensplit zitten. Maar dat gebeurt niet. Na een half uurtje zijn we bij het Hilton hotel. Dat is allemaal prima voor elkaar. We gaan naar onze kamer, droppen onze spullen en gaan op zoek naar een broodje met koffie. Dat is snel gevonden in het hotel zelf. Daarna springen we in het zwembad en in de Spa.
Als we gedoucht hebben ploffen we op bed en besluiten dat we eten op onze kamer laten komen. Na de pizza en sandwich met een glas wijn relaxen we nog wat en gaan op tijd slapen. We hebben nog één lange vlucht voor de boeg.

We hebben een fantastische reis gemaakt die perfect verlopen is. We hebben de mooiste natuur en natuurverschijnselen mogen bewonderen, op ijs gewandeld, van een brug afgesprongen, op wild water gevaren, in een heli gevlogen, prachtige zonsondergangen gezien, in heldere lagoon kunnen snorkelen en heel veel lieve, leuke mensen ontmoet. En bovenal hebben we bijna zeven weken fulltime met ons meisje Pien door kunnen brengen. HEERLIJK!!! Maar......
Morgen we weer lekker naar huis, naar Bengeltje, naar onze familie, vrienden, buren kennissen en ons dorp Wenters! Ook weer heerlijk!