Laatste dag SF

San Francisco,

Zaterdag 19 oktober 2013, onze laatste dag in SF. Vanochtend vroeg op pad om met de bekende cablecar een rondje te maken. In de loop van de dag wordt het steeds drukker en zullen er lange rijen staan. Niks voor ons dus....vroeg op pad.
Pien heeft meteen alweer sjans met een Amerikaanse opa en oma. Zonder blikken of blozen gaat ze bij de Amerikaanse oma op schoot zitten om alles goed te kunnen bekijken.
Na deze leuke ervaring terug naar het hotel om de spullen verder te pakken en uit te checken.
Na het opbergen van de koffers met de trolleybus richting Twintig Peaks. Al snel komen we er achter dat ik ( Jackie) iets te fanatiek heb ingepakt. We hebben het fototoestel niet bij ons. Grrrrrr.....
We moeten overstappen in Castro. De bekendste homowijk van San Francisco. We stappen eerst over naar TP en als we straks nog tijd over hebben gaan we de wijk Castro even in.
Na een kort bezoek aan Twin Peaks, die behoorlijk stijl was met rugdrager, gaan we nog even wat straten door in Castro. Leuk om te zien hoe relaxed deze wijk is ten opzichte van de rest van de wijken. We hebben uiteraard veel bekijks. Twee dames met een goedlachs kindje op de rug. Pien geniet ervan en zwaait en lacht naar iedereen.
Dan weer de trolleybus in want we moeten nog ruim een uur terug reizen. 17:30 uur hebben we een taxi besteld naar SF airport.
17:20 uur worden we opgehaald door een onverstaanbare Chinees/Japanner/Koreaan. Je zou zeggen dat ze niet goed kunnen zien, maar spreken is voor deze man ook erg lastig;-)
Hij heeft een heel verhaal en we knikken maar een beetje. Een half uurtje later staan we op het vliegveld. We willen onze rugdrager niet meer bij de gewone bagage hebben, want de vlucht van A'dam naar Amerika was al niet zo best voor onze geliefde Deuter. Men wil niet dat hij meegaat als handbagage. We krijgen nu voor de drager net als voor de buggy een speciale sticker en apart kaartje. Het mag mee tot aan de deur van t vliegtuig en gaat apart in een ruim. Als je dan bent geland krijg je deze goederen meteen bij de deur weer terug.
Gelukkig!
Pien lijkt buikpijn/krampen te hebben van het ' heerlijke' Amerikaanse eten en we geven haar een paracetamol. We willen niet de hele nacht met een huilend kind zitten en de andere 398 passagiers waarschijnlijk ook niet.
Rond 21:00 uur vertrekt ons vliegtuig. Een lange vlucht van 12 uur. Hopelijk kan Pien een beetje slapen, dan kunnen wij ook de oogjes even dicht doen.