Waterfalls/Peel Forest

Vrijdag 8 november 2013
Dag 17

Vanmorgen opnieuw een poging om op tijd uit bed te zijn. Deze keer worden we om 6:45 uur toegezongen door Wild Cherry met Play that funky music. Deze keer lukt het wel om ons eruit te krijgen. Misschien lag het vorige keren wel aan Anouk?!
Als het ochtend ritueel voorbij is trappen we de camper aan. We gaan in Hanmer Springs eerst nog een wandeling maken van 3 uur om een waterval van 41 meter hoog te bekijken. Daarna gaan we pas naar de volgende bestemming.
Volgens de dame bij het informatiecentrum en volgens het boekje is de wandeling van vandaag een family track. Vol vertrouwen lopen we het bos in. Al snel blijkt dat deze track alles is behalve een family track. We moeten flink aan de bak om naar boven te klimmen en we maken ons eigenlijk wel een beetje zorgen over hoe we weer beneden komen. Dat is namelijk lastiger dan klimmen. Het hele pad is nat en ongelijk met grote en kleine rotsen. We moeten bij nagenoeg iedere stap kijken waar we onze voeten neerzetten. Gelukkig hebben we onze prikkers meegenomen. Jackie gaat met Pien op de rug naar boven als een oude stoomlocomotief. Rustig, maar gestaag. Jo gaat meer als een paparazzi berggeitje. Vlotjes en foto's makend.
Een ding weten we zeker: de dame van het info centrum heeft deze tocht zelf nog nooit gelopen. We besluiten haar met een bezoekje te vereren als de hele klim naar boven niet de moeite waard blijkt te zijn ;-)
Pien vindt het allemaal prima vanuit de rugdrager. Ze smult heerlijk van de kindermuesli-reep en wil perse uit dezelfde fles water drinken als wij.
Na bijna 2 uur klimmen zijn we eindelijk boven. Het blijkt gelukkig de moeite waard net als de klim op zich.
Pien gaat nu bij mama Jo op de rug. De afdaling is pittig, maar verloopt prima. Na iets meer dan een uur zijn we weer beneden. Dat ging mooi vlotjes. Het geeft toch altijd even een 'hoera' gevoel als je weer goed geland bent.
Na een boterhammetje trappen we nu echt aan. We hebben nog 260 km voor de boeg. Op naar Peel Forest!
We rijden eerst richting Christchurch. Daar is het een drukte van jewelste. Dat zijn we niet meer gewend en we zijn het ook al snel zat, maar we moeten even doorbijten. Rondom CC zijn nog duidelijk de sporen te zien van de aardbeving die er geweest is en van hevige windstoten. Er liggen veel grote bomen plat langs de weg en men is erg druk om alles weer netjes te krijgen. In CC is ook nog veel schade maar dat gaan we aan het einde van de vakantie bekijken.

De laatste 45 km rijden we de rust weer tegemoet. Heerlijk! Om 16:15 uur rijden we de DOC camping van Peel Forest op. Het is een prachtige plek en er zijn slechts twee andere plekken bezet van de 77 plekken die ze hebben. We mogen weer uitzoeken. Waterpas neerzetten lukt toch niet dus we parkeren ons huis vlakbij de toilet/douche ruimte. Die overigens uitermate perfect voor elkaar zijn. En dat voor slechts 15 dollar pppn ( 9 euro) incl warm water.
Al snel na aankomst rijdt er een grote rode Toyota Hillux langs en stapt er een man uit die onze kant op komt. Hij kijkt naar de voorruit en zit het groene briefje dat aantoont dat we netjes betaald hebben. Hij zwaait en stapt weer in zijn rode karretje om zijn ritje af te maken.
Pien heeft vandaag een poepdag. We denken dat ze gisteren misschien wat water heeft gedronken uit een van de Spa's. Dus vanavond maar weer even lekker ontspannen in haar eigen hottubje.
Morgenvroeg gaan we het opnieuw proberen met Wild Cherry. Daar hebben we alle vertrouwen in. Als het opnieuw lukt om ons er op tijd uit te krijgen gaan we eerst weer een wandeling maken. Deze keer een korte vlakke van ongeveer 1 uurtje. Daarna gaan we voor 200km richting Mount Cook. Op naar een nieuw avontuur!